παρασκευή

I

Όνομα αγίων της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας.

1. Αδελφή της Σαμαρείτιδας Φωτεινής. Μαρτύρησε με σπαθί. Η μνήμη της τιμάται στις 26 Φεβρουαρίου.

2. Καταγόταν από τους Επιβάτες της Θράκης. Η μνήμη της τιμάται στις 14 Οκτωβρίου.

3. Ρωμαία οσία. Μαρτύρησε με αποκεφαλισμό επί Αντωνίου του Ευσεβούς (138-160). Η μνήμη της τιμάται στις 26 Ιουλίου.

II

Όνομα 2 οικισμών.

1. Oρεινός οικισμός (υψόμ. 630 μ.) στην πρώην επαρχία Αιγιαλείας του νομού Αχαΐας. Είναι του ομώνυμου δήμου (12 τ. χλμ.).

2. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 780 μ.) του νομού Γρεβενών. Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού, κοντά στη Δεσκάτη. Είναι έδρα του ομώνυμου δήμου (20 τ. χλμ.).

Ο ναός της Αγίας Παρασκευής στο Γεράκι Λακωνίας.

* * *

η, ΝΜΑ

ετοιμασία, προετοιμασία

νεοελλ.

1. φτιάξιμο

2. προπαρασκευή

3. κατάρτιση, καταρτισμός

νεοελλ.-μσν.

φρ. «Μεγάλη Παρασκευή» ἡ «Αγία Παρασκευή» — η πριν από το Πάσχα Παρασκευή, ημέρα κατά την οποία σταυρώθηκε, πέθανε και τάφηκε ο Χριστός, γεγονότα τα οποία εορτάζει κατά την ημέρα αυτή η χριστιανική Εκκλησία και κατά την οποία ο χριστιανικός κόσμος τηρεί αυστηρότατη νηστεία

μσν.

1. «ἡ Παρασκευή τῆς ἀπόκρεω» — η πριν από την Τεσσαρακοστή Παρασκευή

2. ημέρα διανομής ευλογιών ανάμεσα στους μοναχούς

αρχ.

1. το να προμηθεύει κάποιος τα υλικά ή τα μέσα για να ετοιμαστεί κάτι

2. τα μέσα ή ο τρόπος προμήθειας

3. οι μηχανορραφίες, οι δολοπλοκίες που επινοεί κάποιος για να πετύχει μια ευνοϊκή απόφαση ή την ψήφιση κάποιας πρότασης νόμου

4. αυτό που έχει προετοιμαστεί για έναν σκοπό

5. (για ομιλητή) ετοιμασία, άσκηση, προπαρασκευή για απαγγελία λόγου

6. (για λόγο) εισαγωγικό μέρος, προοίμιο

7. στρατ. α) εξοπλισμός

β) η όλη πολεμική ετοιμασία

8. η δύναμη, τα μέσα για την επίτευξη ενός σκοπού

9. φυσικά μέσα υπεράσπισης

10. ιατρ. η ιδιοσυγκρασία νεογέννητου βρέφους

11. (για πνευματικές ικανότητες) προδιάθεση

12. άσκηση, εξάσκηση («παρασκευὴ εἰς τὸ εὔχεσθαι», Ωριγ.)

13. σημείο αναφοράς για την χρονολόγηση τού Μυστικού Δείπνου και τού Πάθους τού Κυρίου

14. ημέρα λήψης τής Θείας Κοινωνίας

15. φρ. α) «ἐκ παρασκευής» — εκ προθέσεως, εκ προμελέτης

β) «μάχη ἐγένετο ἐκ παρασκευῆς» — έγινε μάχη εκ παρατάξεως (Θουκ.)

γ) «δι' ὀλίγης παρασκευῆς» — εκ τού προχείρου, μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα

δ) «ἡ πυρετῶν παρασκευή» — το πλησίασμα τής εποχής που ευνοούσε την εξάπλωση τών πυρετών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + -σκευή (< σκευή «εξοπλισμός»), πρβλ. επι-σκευή, κατασκευή. Η λ. λειτουργεί ως εκφραστικό τής ρηματικής ενέργειας τού παρασκευάζω].